HAREKET

Zihin her zaman amacı, kârı, yararı benimser. Zihin yok olduğunda, hareket yok olmaz, faaliyet yok olur  ve bu ikisi arasında büyük bir fark vardır. Faaliyetin yararı vardır; hareket katıksız neşe, katıksız güzelliktir. Bir şeye ulaşmak için hareket etmezsin; hareket edersin, çünkü hareket bir dans, bir şarkıdır. Hareket edersin, çünkü çok fazla enerji doluşundur.

Hiçbir çocuğu deniz kıyısında koşarken izledin mi? Ona sor, “Neden koşuyorsun? Koşmanın amacı ne? Bundan ne kazanacaksın?” Hiçbir çocuğu kumsalda deniz kabuğu toplarken izledin mi? Ona sor, “Tüm bunun ne yararı var? Zamanını daha yararlı bir şekilde kullanabilirsin. Neden zamanını boşa harcıyorsun?”

Çocuk yararlılığı hiç düşünmez; enerjinin tadım çıkarır. Öyle enerji doludur, öyle coşar ki bu saf bir danstır  herhangi bir bahane yeter. Bunlar yalmzca bahanelerdir  deniz kabukları, çakıl taşları, renkli taşlar. Bunlar sadece bahaneler  güneş, güzel kumsal… Neşeyle koşmak ve zıplamak ve bağırmak için sadece bahaneler. Hiç yararlılığı yok.

“Enerji hazdır.”  Bu ifade Batı’nm en mistik şairlerinden biri William Blake tarafından yapıldı. Enerji hazdır. Büyük enerji olduğunda onunla ne yapacaksın? Patlamaya mecburdur.

Hareket enerjiden, hazdan gelir. Faaliyet sistemlidir. Hareket şiirdir; faaliyet esaret yaratır, çünkü sonuç yönelimlidir. Onu kendi hatırına yapmıyorsun, bir amaç için yapıyorsun. Bir nedeni var. Ve sonra düş kırıklığı var. Yüz olayda doksan dokuz kere amaca ulaşamazsın, yani doksan dokuz kere mutsuz olur, hayal kırıklığına uğrarsın. Faaliyetin kendisinin tadını çıkarmadın, sonucu bekliyordun. Şimdi sonuç geldi ve yüz kerede doksan dokuz kere hayal kırıklığı var. Ve kalan yüzde bir için umutlanma, çünkü amaca ulaştığında da hayal kırıklığı var. Amaca ulaşırsın, ama aniden fark edersin ki amaçla ilgili hayal ettiğin hiçbir şey gerçekleşmemiştir.

Faaliyet bir amaç olduğu anlamına gelir; faaliyet sadece iyi ya da kötü bir sonuç elde etme yoludur. Hareket yol ve sonun birlikte olması demektir. Hareket ve faaliyet arasındaki fark budur.

Hareket içinden yükseldiğinde, bu tamamen farklı bir boyuttur. Hareket etmenin katıksız neşesi için hareket edersin. Hareketin kendisi sondur; hiç faydası yoktur. Zihin yok olduğunda, tüm yararcı faaliyetleri de kaybolur, çünkü zihin amaca yönelmenin sebebidir. Ve zihin olmadığında, kalan tek şey saf “şimdi” dir. Andan ana hareket edersin ve her an kendine yeterlidir.

Benzer Yazılar

• Budizm ve Hint Felsefeleri
• Evrenin Bütünlüğüne Ulaşmak
• Rüya Mitolojisi
• Gerçek Medyumlar Hakkında
• Astral Seyahat