Her şeyin yolunda olduğu zamanlar gevşeme tekniklerini öğrenmeyi yararsız sayıyoruz. “Her şey yolunda, buna hiç gereksinmem yok!” Günün birinde stres önüne geçilemez bir noktaya geliyor, acı alabildiğine artıyor; işte ancak o zaman bağıra çağıra birazcık huzur, birazcık rahatlık istiyoruz.
İşe başlamak için hep son sınırı bekliyoruz, tarot için gereksinme koşulunu arıyoruz. Bir şeyler yapmak, kendi benliğini tanıma yolunu tutmak için sanki zaafa düşmek gerekliymiş gibi. Bu, insanın kendi benliğine karşı bir bakıma sorumsuzluk göstermesi demektir. Kaslarım büyük bir ağırlık kaldırmaya hiç alıştırmamış bir insanın seksen kilo kaldırmak istemesi gibi bir durum adeta. Hiç kuşkusuz, o insan böyle bir işi yapmakta çok büyük zorluk çekecektir. Ona ilk önce daha hafif halterlerle idman yapmasını öğütlemek ve ancak kaslarım güçlendirdikten soma seksen kiloyu kolayca kaldırabileceğini söylemek istemez misiniz?
Böyle bir içsel çalışmaya bir an önce başlanmasını öğütlediğimizde şöyle birtakım yanıtlarla karşılaşıyoruz: “Günde çeyrek ya da yarım saat mi? İyi ama vaktim yok ki! Bu yanıt kimi zaman yerinde ama çoğu zaman doğru değildir. Kimi insanların kendilerine yararlı olmaktan uzak bir çalışmaya her gün pek çok saatlerini, hem de yıllar boyu vermeye nasıl yatkın olduklarını ama gevşemeye sadece birkaç dakika ayırmayı ne denli sıkıcı bulduklarım dikkate alın!
Her sofrolog, (varoluşsal her dramın haricinde) sırf “sofro” yapmayı arzulayan kişilerle çalışmayı düşler. Ne yazık ki, çoğu zaman buna gereksinmeleri olan ve artık acılar içinde kıvranan kimseler görüyoruz karşımızda. Belki günün birinde tarot falı eğilimleri değişecektir. Şimdi eğer bu ın bir hedefi varsa, o da, sizin gerçekten gereksinme duymadan önce, bir kurtuluş ve dinginlik yolu tutmayı arzulamanızı sağlamaktır.
Benzer Yazılar
- Budizm ve Hint Felsefeleri
- Evrenin Bütünlüğüne Ulaşmak
- Rüya Mitolojisi
- Gerçek Medyumlar Hakkında
- Astral Seyahat
bu ne ya