MEDÎTASYON NEDİR?
Meditasyon, bir serüvendir; insan aklının üstlenebildiği en büyük serüven. Tam olarak meditasyon, hiçbir şey yapmamaktır; eylem yoktur, düşünce yoktur, duygu yoktur. Tam kendinizsinizdir ve bu katıksız bir hazdır. Hiçbir şey yapmadığınız zaman, bu haz nereden gelir? Hiçbir yerden gelmez ya da her yerden gelir. Nedensizdir, çünkü varoluş sevinç denilen unsurdan oluşmaktadır.
TANIKLIK EDÎŞ, MEDÎTASYONUN RUHU
HİÇBİR şey yapmadığınız zaman bedensel ve zihinsel olarak, hiçbir düzeyde tüm eylemlere son verdiğiniz zaman, sadece kendiniz olduğunuzda, yalnızca var olduğunuzda; meditasyon ortaya çıkar. Bunu yapamazsınız, bunu uygulayamazsınız; yalnızca anlarsınız.
Sadece varoluş için vakit bulduğunuz her fırsatta, tüm işlerinizi bırakın. Düşünmek de bir iştir, dikkatini yoğunlaştırmak da… Eğer bir an hiçbir şey yapmaz, bütünüyle gevşeyip yalnızca kendinize odaklanırsanız; bu meditasyondur. Bir kez bu beceriyi kazanınca, bu durumda istediğiniz kadar kalabilirsiniz, yani günde yirmi dört saat bu durumu sürdürebilirsiniz.
Bir kez varlığınızın rahatsız edilmeksizin kalabildiğinin farkına varınca, varlığınızın irkilmeyeceğinin zeyrekliği1 içinde, yavaş yavaş bazı işler yapmaya başlayabilirsiniz.
Zeyreklik: Anlayışlı, uyanık olma durumu, zekâ Meditasyonun ikinci bölümüdür bu. Önce tam olarak nasıl olmanız gerektiğini sonra da odaklanmış bir halde yeri silmek, duş almak gibi küçük eylemleri öğrenerek zamanla karmaşık işleri de yapabilirsiniz.
Örneğin, sizinle konuşuyorum, ama meditasyonum bozulmadı. Konuşmamı sürdürebilirim, ama varlığımın odağında bir kıpırü bile olmaz; sadece sessizlik, tamamen sessizlik vardır.
Bu nedenle meditasyon eyleme karşı değildir. Yaşamdan kaçmanız da gerekmez. Yalnızca size yeni bir yaşam tarzı öğretir: Tayfunun merkezi haline gelirsiniz.
Yaşamınız sürer, gerçekten daha yoğun bir biçimde sürer daha sevinçli, daha berrak, daha önsezili, daha yaratıcı bir biçimde ancak mesafelisinizdir, yalnızca çevrenizde olup biten her şeyi gören tepelerdeki bir gözcüsünüzdür.
Eylemci değil, gözcüsünüzdür.
Meditasyonun bütün sırrı budur, sizi bekçi haline getirir.
Odun kesmek, kuyudan su çekmek gibi işler kendi düzeyinde sürer, sorun yoktur bunda. Ufak ve büyük şeyleri yapabilirsiniz, yalnız bir tek şeye izin yoktur: Odaklanmanızı yitirmemelisiniz.
Bu farkmdalık, bu gözleyicilik kesinlikle gölgelenmeden ve bozulmadan kalmalıdır.
Yahudilik’te Hasidizm2 diye gizemli bir okul vardır. Onun kurucusu Baal Shem, ender bulunan bir kişiydi. Gecenin ortasmda nehir boyundan geliyordu; bu alışılmış bir durumdu, çünkü geceleyin nehir dingin ve sessiz olurdu. Orada hiçbir şey yapmaksızın sadece oturmayı âdet edinmişti; yalnızca kendi benliğini gözleyerek, gözcüyü gözleyerek. Bir gece geri dönerken zengin bir adamın evinin önünden geçti, bekçi kapıda duruyordu.
Hasidizm: tbranice’de “dindarlar” anlamına gelmektedir.
Bekçinin kafası karışmıştı, çünkü her gece tam bu saatte bu adam geri geliyordu. Dışarı çıkıp, “Rahatsız ettiğim için affedin beni, ama merakımı yenemedim artık. Her gün aklımı kurcalıyorsunuz. Ne iş yapıyorsunuz? Neden nehre gidiyorsunuz? Sizi birçok kez takip ettim, ortada hiçbir şey yok. Orada saatler boyunca sadece oturup gece yansı geriye dönüyorsunuz,” dedi.
Baal Shem de adama şöyle karşılık verdi:
“Beni birçok defa takip ettiğini biliyorum, çünkü geceleri etraf pek sessiz oluyor, ayak seslerini işitebiliyorum. Sonra, her gece bahçe kapışırım arkasma gizlendiğini de biliyorum. Merak eden sadece sen değilsin, ben de seni merak ediyorum. Ne iş yaparsın?”
“îşim mi?” dedi adam. “Basit bir bekçiyim ben.”
“Tanrım, bana anahtar sözcüğü vermiş oldun. Ben de bu işi yapıyorum,” dedi Baal Shem.
“Ama anlamıyorum. Sen bir bekçiysen bir evde, bir sarayda nöbet tutmalısın. Burada kumsalda oturup ne bekliyorsun?” diye sordu bekçi.
“Arada küçük bir fark var. Sen dışarıdan saraya girmesi olası bir kişiyi gözlüyorsun bense bu bekçiyi gözlüyorum sadece. Kimdir bu bekçi? Bütün yaşamınım çabasıdır bu; ben kendimi gözlerim,” dedi Baal Shem.
“Ama garip bir uğraş bu. Ücretini kim ödeyecek sana?” diye sordu bekçi.
“Öyle bir mutluluk, sevinç, öyle sonsuz kutsama ki bu, kendi kendini fazlasıyla ödüyor. Hiçbir hazine bu eşsiz anla kıyaslanamaz,” diye yanıt verdi Baal Shem.
“Garip bir şey,” dedi bekçi. “Tüm yaşamım boyunca gözledim. Hiç böyle güzel bir deneyime rastlamadım. Yann gece seninle birlikte geleceğim. Öğret bana, çünkü ben nasıl gözleneceğini biliyorum ama. Öyle görünüyor ki farklı bir doğrultuya ihtiyacım var; sen farklı bir yönde gözlüyorsun.”
Burada sadece bir adım vardır; bu, doğrultu ve boyut adımıdır. Ya dışarıya odaklanabiliriz ya da gözlerimizi dışarıya kapayıp bütün bilincimizi içeriye yoğunlaştırabiliriz ve bileceksiniz, çünkü siz bilicisiniz, siz farkmdalık sınız. Hiçbir zaman yitirmediniz onu. Bin bir şey içinde farkındalığııuzı karmakarışık ettiniz sadece. Farkmdalığı mzı her yerden çekip çıkarın ve onu içinizde dinlenmeye bırakın; yuvaya ulaştınız işte.
Asıl nüve, meditasyonun ruhu, nasıl tanıklık yapılacağım öğrenmektir.
Bir karga ötüyor… Dinliyorsunuz. Burada iki şey var: Nesne ve özne. Ancak her ikisini de gözleyen bir tanığı görmüyor musun? Karga, dinleyici ve ikisini birden gözleyen bir diğeri. Böyle basit bir olgudur bu.
Bir ağaç görüyorsunuz: Siz oradasınız, ağaç orada; bir şeyin daha farkına varmaz mısınız? Ağacı gördüğünüzün, içinizde ağacı gördüğünüzü gören bir tanığın bulunduğunu düşünmezmisiniz hiç?
Seyretme, meditasyondur. Seyrettiğiniz şey konu dışıdır. Ağaçları seyredebilirsiniz, nehri seyredebilirsiniz, bulutları seyredebilirsiniz, çevrede oynayan çocukları seyredebilirsiniz. Seyretme, meditasyondwr. Seyrettiğiniz şey mesele değildir, nesne mesele değildir.
Gözlemin niteliği, uyanık ve tetikte olmanın niteliği meditasyon budur işte.
Bir şeyi hatırınızdan çıkarmaym: Meditasyon farkmda lık demektir. Farkmdalıkla yaptığınız her şey meditasyondur. Mesele eyleıp, değil, eyleminize kattığınız niteliktir. Tetikte yürürseniz, yürüyüş bir meditasyon olabilir. Tetikte oturursanız, oturma bir meditasyon olabilir. Kuşları dinlemek, eğer farkmdalıkla dinliyorsanız bir meditasyon ola
bilir. Eğer tetikte ve gözlemde kalırsanız, sadece kafanızın içindeki sese kulak vermeniz bir meditasyon olabilir.
Bütün mesele, uykuda hareket edilmemesidir. Ne yaparsanız meditasyondur o zaman.
Benzer Yazılar
- Budizm ve Hint Felsefeleri
- Evrenin Bütünlüğüne Ulaşmak
- Rüya Mitolojisi
- Gerçek Medyumlar Hakkında
- Astral Seyahat
