Aşkı bulmanın yolları

Aşkı bulmanın yolları

imagesJerry babamı çok severdi, babamın, beni üzen kişinin canına okuyacağını da bilirdi. “Birlikte yaşamamızın bence bir mahsuru yok.” dedim. “Tabii babam için de bir mahsuru yoksa. Yalnız, ona sen sor.”
Üç ay sonra evlendik. O olay da bu sıralarda oldu. Benim kızım, kısa bir süre önce nişanlanmıştı ve nişanlısıyla birlikte yaşıyordu. Düğünlerinden iki hafta önce evlilik işlemlerini tamamlamak üzere New York’a gelecek, birkaç gün bizde kalacaklardı. Gelmelerinin bir gün öncesinde Jerry, “Aynı odada mı yatacak bunlar?” diye sordu.
“Jerry,” dedim, “bir yıldır aynı evde yaşıyorlar zaten.”

Suratını buruşturdu. “Ama evli değiller.” dedi. “Benim evimde birlikte yatamazlar.”
Büyük bir kavga için fırtına bulutlarının yaklaşmakta olduğunu görebiliyordum. Çocuklar gelince, ikisini bir kenara çekip “Bak,” dedim kızıma, “Jerry’yi bilirsin. Eski kafalı bir adamdır. Bu evde birlikte yatmanızı istemiyor. Onun için, seçim sizin. İsterseniz otele gidin, isterseniz sizi hemen evlendireyim.”
İşte böylece o cumartesi öğleden sonra tişörtümle şortumun üstüne bir cüppe geçirip komşulardan birini tanık olarak çağırdım ve nikâhlarını kıydım.

“İşte,” dedim Jerry’ye. “artık karı koca oldular. Birlikte yatabilirler.”
Birkaç yıl daha geçti ve bütün gençler evlenmeden birlikte yaşamaya başladı, hepimiz de bunu kabul ettik. İyi bir şey mi bu? Birbirlerine duygusal olarak bağlılarsa kötü bir şey değil herhalde. İnsanların o yataktan bu yatağa atlaması, bir heves üzerine eş değiştirmesi ve etrafta baba var mı yok mu derdine düşmeden çocuk doğurması ise başka bir konu.
Cini, çıktığı şişeye tekrar tıkıp insanların otuz yıl önce yaşadıkları gibi (ya da en azından yaşıyor göründükleri gibi) yaşamalarını bekleyemeyiz. Ama çocuklarımıza sorumluluk duygusunun değerini ve hem kendilerine hem eşlerine saygının anlamını öğretebiliriz.

Benzer Yazılar

Leave a Reply